Steve Van Bael werd op 22 mei 1978 geboren te Aarschot. Ook Hergé, de striptekenaar van onder andere Kuifje, werd geboren op 22 mei.

Op driejarige leeftijd leek Steve al bezeten te zijn van tekenen. Hij was slechts vijf  waneer hij zijn eerste stripje tekende. Het telde een bladzijde en kreeg als titel “Van holle boom tot boot”.

Steve was soms een lastig jongetje als het tekenen niet wilde lukken. Maar toch was hij vastbesloten om striptekenaar te worden. Hij begon als een gek alle Jommeke-albums te lezen en tekende daarna alles opnieuw, op zijn eigen manier.

Op negenjarige leeftijd waagde hij zich voor het eerst aan een tekenwedstrijd.  Namelijk die van zanger Paul Severs, die toen zijn nieuwe hit “Ik zou willen vliegen” uitbracht. De titel was meteen ook het thema. Die eerste wedstrijd was dadelijk een schot in de roos, want enkele weken later stak een brief in de bus dat Steve gewonnen had! Paul Severs kwam zelf de prijs, een kleine zwart-wit-televisie met radio en cassette, overhandigen bij hem thuis.

Zijn eerste twee jaren in het middelbaar onderwijs liep Steve school in het Aarschotse Damiaaninstituut, waar hij elektro- en mechanicatechnieken studeerde. Er was voor tekenen geen plaats meer. Enkel in de lessen plastische opvoeding werden er twee uurtjes per week getekend. Opdrachten die hij trouwens niet leuk vond en dus deed hij zijn eigen zin, waardoor hij dikwijls in aanvaring kwam met de leerkrachten.

De volgende studiejaren (1992-1997, met een extra specialisatiejaar) bracht hij door in het Koninklijk Technisch Atheneum 2 te Diest. De Franse les was alvast niet besteed aan Steve, maar voor de tekenvakken reikten zijn punten steeds ver boven het gemiddelde. De hoogste score die hij er ooit zou behalen was 98/100 voor waarnemingstekenen. Steve verzorgde er ook jarenlang de illustraties in de schoolkrantjes. Hij behaalde ook tal van tekenprijzen. Steve studeerde er af in 1997 en werd samen met nog enkele andere leerlingen gelauwerd voor zijn verschillende artistieke bijdragen aan de school. Steve vindt dit nog steeds de meest nostalgische en leukste periode met de tofste herinneringen.

In datzelfde jaar nog werd hij aangesproken om een promotieboekje te maken voor de Diestse stripboekenbeurs. De strip kreeg de voor de hand liggende titel “De Diestse stripboekenbeurs”. Er werden 300 gewone en 100 genummerde en gesigneerde exemplaren van gedrukt in zwart-wit met kleurcover. Steve ging toen voor de eerste keer signeren en zat toen naast Jean-Pol en Patrick Van Oppen. Al de genummerde gingen die avond nog de deur uit en er bleven van de gewone exemplaren slechts enkele tientallen over.

Jaren gaan voorbij. Steve probeerde eerst nog hogere studies in de Provinciale Hogeschool van Limburg te Hasselt en in het St-Lucas Instituut te Brussel. De studies vielen hem echter tegen en op 21-jarige leeftijd besloot hij om in de horeca te gaan werken. Dagelijks reed hij rond met horecaproducten, die hij aan restaurants, tavernes en dergelijke diende af te leveren. Eerder deed hij al weekendwerk vanaf zijn 18de. Hij deed deze jobs zeer graag, maar van tekenen was er al 2 jaar niets meer in huis gekomen en dat begon toch wel te knagen. Na 2,5 jaar besloot hij te stoppen als horecaleverancier en bouwde hij een bezinningsperiode in.

Na een sabbatjaar besloot Steve om weer te gaan tekenen. Hij schreef zich in voor een eenjarige cursus van DTP’er. Maar ook daar was er van tekenen geen sprake. Wel van uren tokkelen op een computer die nooit zijn goede vriend zou worden.

Na een maand cursus is er datzelfde jaar een vergadering van de stripgilde, waar Steve eenmaal per jaar naartoe gaat. Tegen zijn zin ging hij er naartoe en hij nam enkele tekeningen van jaren geleden mee. Daar kwam hij in contact met Rik Dewulf en Marc Daniels (De Marck) die hem nog in de Max’ateliers te Mechelen stripcursus hadden gegeven. Ze hadden samen stripstudio Studio Max! opgericht. Ze raakten aan de praat.

Een maand later gaat Steve aan de slag bij Studio Max!, waar hij zijn eerste stappen als zelfstandig striptekenaar op 19 februari 2002 neerzette. Steve had zijn cursus vaarwel gezegd. Zijn nieuwe taak bestond uit de decors van Stam en Pilou te inkten. Het eerste album waar hij in den beginne aan meewerkte was “De grappenkermis”.

Maar het bleef niet bij Stam en Pilou. Al gauw zou hij achter de schermen meewerken aan een reeks waar hij naar opkeek: Kiekeboe. Hij werkte de decors verder uit die Merho op papier had gezet voor Dewulf. Na een paar maanden kreeg Steve telefoon van Merho, met de vraag of hij geen zin had om hem te assisteren.

Dit avontuur was slechts van korte duur wanneer Dirk Stallaert zich bij Studio Kiekeboe kwam aanmelden. Steve werkte het album “Kielekieleboe” keurig af en wijdde zich terug volledig aan zijn werk bij Studio Max!. Hij inkte nu de volledige verhalen van Stam en Pilou en werkte ook diverse tekeningen uit. Een maand later kreeg hij opnieuw telefoon van Lena Vandersteen, de dochter van wijlen Willy Vandersteen. Twee weken later bracht Steve zijn proefjes binnen bij Studio Vandersteen en deze bleken niet onaardig te zijn. Marc Verhaegen zag het zitten, maar Steve was niet de enige proeftekenaar. Er waren vijf kandidaten en ondanks zijn goede proef en het enthousiasme van Standaard Uitgeverij zou er toch een andere tekenaar aan het werk gezet worden.

Bij Studio Max zat hij ondertussen niet stil. Steve werkte er mee aan de strip van De Planckaerts. Hij zou de hele strip voorzien van inkt. Ook aan “Het geheim van de boskapel” heeft Steve een serieuze kluif bijgedragen. Een album dat tot stand kwam ter gelegenheid van de viering van 500 jaar Boskapel Buggenhout en dat door Studio Max werd gemaakt.

Ondanks zijn drukke tijdschema gaf Steve ook nog tekenlessen en workshops in verschillende scholen en cultuurcentra zoals Meise, Wolvertem, Jette en Etterbeek.

Tussen het tekenen door probeerde hij zoveel mogelijk dingen te verzamelen van Soda en J.K. J. Blocks, ondertussen zijn grote voorbeelden. Maar ook curiosa en dergelijke van Charlie Chaplin, Elvis en Harrison Ford staan bij Steve op een hoog plaatje.

Steve begon ook stilaan te dromen van een eigen stripreeks. ‘s Avond was Steve dan ook druk bezig met een eigen stripproject: Link.

Op woensdag 29 oktober 2003, op de Antwerpse boekenbeurs, had Steve contact met Jean-Luc Verspeeten, de uitgever van het Nederlandstalige filiaal van Dupuis. Die dag zou aan het leven van Steve een andere wending geven. Dupuis was van het eerste moment geïnteresseerd in zijn project. Op 23 april 2004 maakte Steve zijn laatste tekenplaten bij Studio Max. “Het spook van het postmuseum”, “De Planckaerts” en “De brief van Ief” waren de laatste albums die Steve er afwerkte. Met spijt in het hart stopte hij ook met zijn job in het weekend.

Vanaf dan kon Steve zich volledig gaan toeleggen op Link. 8 januari 2005 was het dan zover : de voorpublicatie van het eerste Link-album, getiteld “Het zesde gebod”, in Het Belang van Limburg en de Gazet van Antwerpen. Op donderdag 3 maart liep het verhaal ten einde in de kranten en zou het nadien in albumvorm uitkomen op 6 april 2005 in België, Nederland, Frankrijk, Canada en Zwitserland.

Link was een detectivereeks met spanning, actie, avontuur en humor. Er was duidelijk een evolutie te zien tussen album 1 en album 2. Een nieuwe Vlaamse reeks was geboren. Het avontuur was echter van korte duur en stopte na twee goed verkopende albums.

Vanaf begin 2006 was Steve terug aan de slag gegaan bij Studio Merho om er jaarlijks twee albums van Kiekeboe te tekenen. Het nieuws haalde de media. Steve stond toen ook in voor het bedenken van een paar verhalen en ideeën.

Begin 2008 stopte Steve bij Studio Merho, om meer aandacht te kunnen besteden aan zijn eigen nieuwe reeks Figaro.

Op 8 oktober 2008 zou Figaro gelanceerd worden. Er kwamen meteen 2 albums uit: “Het Masker van de Wereld” en” Biechtgeheim”. Nummer  3, “De marscode”, verscheen op woensdag 20 mei 2009 en zo was Steve op weg om er een langlopende stripreeks van te maken.

In mei 2011 wordt echter bekend gemaakt dat Standaard Uitgeverij stopt met Figaro.

Steve is iemand die niet stil zit en hij heef al van op jonge leefijd een visie op zijn leven en grootse plannen. In een van zijn eigen spreuken zit althans een grote vorm van waarheid:

“Onmogelijk bestaat niet, dat is een wil om niets te doen.” Steve Van Bael (1 augustus 2001)